(Z nieznanych nam dziś przyczyn rozkaz tej treści nie został jednak wydany. Powyższy projekt znaleziono w papierach Trockiego po jego śmierci).
Źródło: http://www.magister.msk.ru/library/trotsky/trotl718.htm
Drugą rocznicę Władzy Radzieckiej wiele setek tysięcy robotników i chłopów będzie obchodzić nie w swoich rodzinnych miastach i wsiach, nie w kręgu rodziny, lecz na froncie, w ciężkich warunkach jesiennych bojów.
Dwa lata nieprzerwanej walki. Ileż wysiłków! Ileż ofiar! Ale równocześnie Armia Czerwona ma prawo z wielkim zadowoleniem spoglądać na przebyty szlak: gdyby nie te ofiary, nie te wysiłki, nie ta krew - nasz kraj dawno by stał się zdobyczą imperialistycznych drapieżników, rosyjskich i zagranicznych...
Na północy i na południu, na wschodzie i na zachodzie uzbrojeni robotnicy i chłopi powitają początek trzeciego roku Władzy Radzieckiej z bronią w ręku, idąc z wypiętą piersią przeciw przeklętym wrogom Rosji robotniczo-chłopskiej. Druga rocznica Rewolucji Październikowej jeszcze nie jest dla Armii Czerwonej dniem święta bez smutku, świetlanego triumfu.
Wróg jest jeszcze silny. Jeszcze nadal zagraża życiowym centrom Kraju Rad.
Naprzód! Bez wahań, bez zwątpienia - naprzód!
Pierwsze miesiące trzeciego roku Władzy Radzieckiej muszą być czasem ostatnich, decydujących bitw. Wielkim, bohaterskim wysiłkiem Armia Czerwona musi zdobyć pokój dla całego kraju, a dla siebie - możliwość zasłużonego wypoczynku.
Czołem, żołnierze czerwoni na wszystkich frontach! Niech żyje zwycięstwo!
7 listopada 1919 r.