Walter Ulbricht

Uit de programma verklaring van de voorzitter van de Staatsraad van de DDR voor de volkskamer

Geschreven: 1960
Bron: “Probleme der sozialistischen leitungtatigkeit”, Dietz verlag Berlin 1968
Vertaling/transcriptie: Vanuit het Duits door Rick Denkers
Deze versie: Uitgesproken voor de volkskamer 4 oktober 1960
HTML: Adrien Verlee, voor het Marxists Internet Archive, mei 2006

Volksdemocratische staat en Staatsraad.

Geëerde afgevaardigden!

Staat u mij toe enige opmerkingen te maken over de ontwikkeling van onze volksdemocratische staat en over de functie van de staatsraad en zijn voorzitter. Het beeld van de staatsraad met een voorzitter aan het hoofd ontspringt aan ingrijpende veranderingen op allerlei gebieden van het politieke, wetenschappelijke en culturele leven die zich bij ons sinds de stichting van de Duitse Democratische republiek voltrokken hebben.

In de Staatsraad belichaamt zich de patriottische eenheid van de bevolking, de eenheid van de leiding van de staat, en de eenheid van de bevolking met de leiding van de staat. De verkiezing van de Staatsraad is een voorbeeld van de steeds breder wordende socialistische democratie, en de snel opkomende bewustzijn en initiatief van onze mensen bij het oplossen van gemeenschappelijke grote opgaven in de strijd om het zeker stellen van de Vrede van het Socialisme en de oplossing van het nationale vraagstuk.

Door het beeld van de Staatsraad wordt de eenheid van de leiding van de staat versterkt en de patriottistische eenheid van ons volk bevorderd. Door zijn samenstelling uit vertegenwoordigers van de arbeiders, het genootschap van de boeren, de intellectuelen en de vertegenwoordigers van de partij, deze leden vertegenwoordigen alle lagen van de bevolking, is de Staatsraad in de positie de problemen grondig en alomvattend te beoordelen en wezenlijk tot versteviging van de eenheid van de staatsmacht en het volk bij te dragen.

In Duitsland stelt het bestaan van twee Duitse staten met tegengestelde staatsinrichtingen, in die zin dat de Bonner regering met zijn revanche maatregelen en atoomwapens het Duitse volk en de wereld bedreigt, de staatsmacht van de eerste Arbeiders- en Boerenstaat voor zeer bijzondere vraagstukken. Deze bijzondere toestand stelt aan de staatsmacht van de Duitse Democratische Republiek het vraagstuk zo te werken dat onze vredespolitiek en de gevolgen van de socialistische uitbouw van de vredelievende krachten van het Duitse volk te helpen, om in heel Duitsland de overhand te krijgen.

Bij de verkiezing van de Staatsraad verklaarden enige niet tot onze vrienden behorende politici in het Westen, dat dit wijst op een versterking van de staatsmacht van de Duitse Democratische Republiek. Dat is inderdaad de bedoeling die de Volkskamer met zijn besluit beoogde.

Over enige fundamentele vragen over onze staatspolitiek

Geëerde afgevaardigden!

Bij de uiteenzetting over de betekenis van de Staatraad van de Duitse Democratische Republiek kan het niet mijn opdracht zijn versprekingen te maken. Het is veel meer mijn opdracht in deze samenhang enige fundamentele vragen over onze staatspolitiek toe te lichten.

Onze politiek berust op wetenschappelijke fundamenten. Het behoort tot haar principes steeds van een realistische inschatting van de internationale krachtsverhoudingen en de ontwikkeling van de toestand in Duitsland uit te gaan, tegelijkertijd de nieuwe voortschrijdende inzichten te erkennen die bij het ontwikkelen van het socialisme in de maatschappij opduiken.

Het belangrijkste is: Waarheid en Klaarheid. Iedere vooruitgang in de Duitse Democratische Republiek zet de ontplooiing van de scheppende krachten van het volk in gang. Daarom is het de opdracht van de Staatsraad, en alle staatsorganen van de Duitse Democratische Republiek, om zich nauw met het volk te verbinden, van de ervaringen van de arbeider en de boeren, de intellectuelen en andere werkenden te leren, de voortschrijdende inzichten van de Sovjet-Unie en van de volksdemocratische landen [1] te gebruiken en de verdere ontwikkeling vooruitziend gestalte te geven.

Veel burgers nemen aan dat een staatshoofd een overwegend representatieve functie is. De voorzitter en de leden van de Staatsraad hebben uiteraard vanzelfsprekend een representatieve functie. Maar bij de invulling hiervan moet de scheppende daadkracht van de Staatsraad in zijn besluiten van de volkskamer de algemene belangen van het volk tot uitdrukking komen. De president van de republiek heeft geen directe bemoeienis met de wetgevende daadkracht van de Volkskamer of met de doorvoering van de wetten naar de ministerraad.

Dit vraagstuk blijft in de tijd van de antifascistische democratische orde open. Maar bij de volksdemocratische orde onderligt zich ook een ontwikkeling.

Als de voorwaarden voor de overgang naar het socialisme zich vastzetten en de grondbeginsel van het socialisme geschapen waren, name wij voor de verdere ontwikkeling van de volksdemocratische orde stelling. In de preambule van de ‘wet over de vervolmaking en vereenvoudiging van de werkzaamheden van het staatsapparaat van de Duitse Democratische republiek’ van 11 februari 1958 zijn enige fundamentele zaken niet opgenomen.

De ontwikkeling van de staat, kijkende naar het consequent toepassen van de democratische centralisering, dat wil zeggen de eenheid, systematische centrale leiding bij gelijkblijvende ontwikkeling van de scheppende initiatieven en medewerking van de volksmassa’s, eist de verdere ontwikkeling van de arbeidsmethode van de organen van het staatsapparaat en de sterke binding met de maatschappelijke organisaties. Het word ook noodzakelijk de arbeid van de leidende staatsorganen verder te kwalificeren en de staatsorganen in de districten en gemeenten een grotere verantwoordelijkheid te geven.

De volkskamer is het hoogste orgaan van onze staat aan wie ook de staatsraad verantwoording dient af te leggen. Het is nu de tijd dat zich uit de volkskamer de staatsraad als orgaan van de boeren- en arbeidersmacht ontwikkeld als een werkende kleine commissie, dat in staat is om door zijn samenvatting van verdragen alle lagen van de bevolking en van alle partijen de eenheid van de staatpolitiek, zoals door de volkskamer is vastgelegd, te versterken en de doorvoering van het principe van de democratische centralisme als vanzelfsprekend veilig te stellen.

De Staatsraad vervult naast het vergaderen met de volkskamer een fundamentele opdracht die uit de wetten en besluiten voortkomt. Dat betreft bijvoorbeeld een permanente waarneming en de vervulling van de werking van de staatsorganen, de methoden van leiding geven, het doorvoeren van de principes van de democratische centralisme, het betrekken van de volksmassa’s en de maatschappelijke organisatie bij het functioneren van de staat. Waneer de ministerraad het noodzakelijk vind dat besluiten die maatschappelijk invloed hebben, die in de besluiten van de volkskamer niet voorzien zijn, kunnen zij zich vanzelfsprekend wenden met een verzoek aan de staatsraad. Dit betreft hoofdzakelijk besluiten die de rechtpositie van de burger raken. De Staatsraad bericht dat vervolgens aan de Hoge raad. Er ontstaat op deze manier, tot zover dit noodzakelijk is, jurisprudentie.

De staatsraad zet uiteen het plan van de ministerraad voor het volkswerkplan en het economische plan en het perspectiefplan en doet het wetgevende werk, bijvoorbeeld het maken van het burgerlijk wetboek die zij ter goedkeuring overleggen aan de volkskamer. De staatsraad ontwikkelt de fundamenten van de socialistische leiding van de staat in samenhang met de doorvoering van een zevenjaarplan, in het bijzonder met het oog op het betrekken van het volk door productieberaadslagingen, die de arbeid van de permanente commissies en de activiteiten, de maatschappelijke organisaties en organen zoals de handelscommissies tot gevolg hebben.

Dat betekent dat de staatsraad zich hoofdzakelijk bezig houdt met de betrekking tussen de bevolking en de staatsorganen. Het wijdt zich met bijzondere en krachtdadige aandacht aan de brieven en verzoekschriften.

Waaruit bestaat nu de opdracht van de Ministerraad? Zij bestaat uit de voorbereiding en de doorvoering van de wet. De ministerraad leidt de gezamenlijke besluitvorming van de regering. Het houdt zich bezig met de materiële- en rechtsmiddelen ter vervulling van deze opdracht.

Ik mag hier verklaren dat alle leden van de staatsraad al hun kracht inzetten, dat de politiek van onze arbeiders- en boerenstaat succesvol en consequent doorgevoerd en verder ontwikkelt zal worden.

(bijval)

De volksdemocratische staat en de staatsburger

Wij zijn ons het volgende bewust: in de periode van de ontplooiing van de uitbouw van het socialisme in Duitse Democratische Republiek hebben de staatsorganen de grote opdracht als organisatoren van de maatschappelijke productie, als organisatoren van de stijging van de volksproductiviteit, belang hebbende in de verhoging van de welstand van het volk door een permanente schakel te zijn van de verrijking en het vasthouden van de wetenschappelijk-technische koppositie in de wereld.

Wij zijn ons het volgende bewust: de overwinning van het socialisme kan alleen maar bereikt worden wanneer de staat de bescherming van het socialistische eigendom, de inhoud van de socialistische rechtsorde en ook de bescherming van het vermogen en het recht van zijn burgers waarborgt.

Tussen onze volksdemocratische staat en zijn politiek en de belangen van de burger bestaat geen tegenstrijdigheid. Derhalve kan eenieder een bewuste schakel van de maatschappij worden. Het zoekt de bevrediging van zijn belangen niet op kosten van een ander, maar gemeenschappelijk met de anderen, door gemeenschappelijke samenwerking tot voordeel van allen en tot zijn eigen voordeel. Het is een waarlijk humanistische opgave om met de opbouw van een dergelijke maatschappij mee te werken dat de wet van de sterkste wolf van het kapitalisme, de strijd van allen tegen allen, geëlimineerd is, in dat eenieder zijn voorbestemde plaats inneemt en de verantwoording van dat alle draagt, dat mensen niet naast elkaar maar met elkaar werken en leven zullen om een waardevolle maatschappij te vormen.

De vaak gehoorde, vrijmoedige uitspraak van de vertegenwoordigers van de volkskamer en van de plaatselijke volksvertegenwoordiging en van medewerkers van de staatsapparaat van de regering tot aan de burgermeester, de functionarissen van de partij en massaorganisaties, het bedrijfsleven en cultuurfunctionarissen, samen met de burgers van de Duitse Democratische Republiek over de fundamenten van onze politiek en zijn verwezenlijking in bedrijven, steden en gemeenten is bij ons al reeds tot een vanzelfsprekende praktijk geworden. De medewerking van de burgers van de Duitse Democratische Republiek bij de uitwerking en doorvoering van de besluiten van de partij van de arbeidersklasse, de volkskamer en de regering evenals het nationale front is in alle mogelijke vormen. Zij is werkzaam op de vergaderingen van het centraal comité van de SED, de volkskamer en de partij en zijn organisaties die in het Nationale Front voor een democratisch Duitsland samenwerken evenals in de beraadslagingen van de productiebrigaden. Hierin ligt onze geweldige superioriteit tegenover het imperialistische regime, dat de massa van de staatsburgers voor onmondig verklaart om in de politiek of zelfs in de leiding van de staat mee te kunnen praten.

Het toenemende bewuste meewerken van de burgers van onze republiek aan de staatspolitiek voert ingrijpende veranderingen in de mens zelf door, een verandering in het denken, in levensgewoonten, in zijn betrekkingen met anderen. In dit veranderingsproces, die van ik naar wij voert, van geïsoleerd individu naar de socialistische gemeenschap, worden stapsgewijs vele slechte gewoonten en achterstanden overwonnen, die wij met het kapitalisme achter ons gelaten hebben.

De politiek-morele eenheid van het volk komt tot wasdom, zoals dat terug te vinden is in het Nationale Front. Het Nationale Front heeft zich tot een brede socialistische volksbeweging ontwikkeld. Zij verenigt alle lagen van de bevolking in zich in de strijd voor de gemeenschappelijke vreedzame, sociale, culturele en nationale belangen.

De groeiende bewustzijn van onze bevolking en het hoge tempo waarin de resultaten van het zevenjaarplan gehaald worden maakt ook een hogere kwaliteit van de arbeid van de staatsorganen noodzakelijk. Vooral groeit de rol van de ordelijke volksvergaderingen en zijn raad. Deze gecompliceerde opdracht eist dat de kwaliteit van de arbeid van de leiding stijgt, dat samenwerking van de krachten en de oriëntering op de hoofdopdracht verbetert en dat de persoonlijke verantwoordelijkheid van ieder afgevaardigde en medewerkers van het staatsapparaat verhoogt wordt. Het moet verbonden zijn met de fundamenten van het leiding geven van al onze staatsorganen en bedrijven zijn dat we in de nauwste verbinding zijn met ons volk. Het wordt iedere keer bevestigt dat de staats- en bedrijvenfunctionarissen die hun opdracht succesvol volbrengen, dat ze zich verstaan, de ervaringen van de vooruitgang aan te wenden en zelf hoofdelijk de opdracht opnemen om in de Industrie- en Verkeersbedrijven, de volkseigen goederen, de productiebedrijven en de ambachtsbedrijven en de handelsorganisaties deel nemen.

De staatsorganen moeten op de wet op de volkswerkplan streng toe zien en zijn doorvoering waarborgen. Maar zij moeten zich steeds bewust zijn, dat de doorvoering van de verdragen van de door het volk besloten wetten alleen door overtuigingswerk en de verbreding van de voortschrijdende ervaringen mogelijk is. Op de voorgrond van de leidinggevende daadkracht staat de vordering van het nieuwe, de breedste gebruikmaking van de voortschrijdende ervaringen in de strijd tegen het oude en de achterstand.

Met de verwerkelijking van het zevenjaarplan en het tot ontplooiing komen van de mensen treedt het nieuwe en het positieve in de arbeid van de staatsorganen, maar ook het gebrekkige en het zwakke wordt daadoor scherper zichtbaar dan dat het vroeger het geval was. In de afgelopen maanden was het zeer duidelijk zichtbaar dat een gedeelte van de staatsorganen en bedrijven niet de groei kunnen bijbenen. Gebrekkige wetenschappelijkheid in de daadkracht van de leiding, de kantjes ervan af lopen, en bureaucratie en een gebrekkig vertrouwen in de kracht van de werkenden wijst in sommige organen van de staat aan dat het een ernstige hindernis is bij de invoeringen van de staats- en economische opgaven. Onder onze voorwaarden is de staatsleiding niet een uitoefening van administratieve commandogeweld, maar leiding geven aan de mensen op weg naar de bewuste strijd van de overwinning van het socialisme.

Een hogere kwaliteit van de arbeid van de staatsorganen is noodzakelijk

Wat wij op alle gebieden op dit moment kunnen gebruiken is een impuls naar hogere kwaliteit van de arbeid in de staat en economische organen en in de maatschappelijke organisaties. Bijzonder hoge eisen stellen we natuurlijk aan de medewerkers van de partij- en staatsorganen, zij zijn de voorhoede van onze opbouw, zij moeten het organiseren en leiden. Vandaag de dag verkeren wij in een betere positie als in de jaren na 1945. Wij hebben tegenwoordige vele verstandige en verantwoordelijke mensen die in de laatste jaren in de taak van het leiding geven aan onze staat en onze economie gegroeid zijn, zij beschikken over een alomvattende wetenschap en zijn trouw aan de socialistische zaak.

Wat de hogere kwaliteit van het werk betreft, wij verwachten van onze staats- en economische organen dat zij bovenal zich in tweeërlei richtingen ontwikkelen. Wij hebben nu ten ene male een deskundige en straffe leiding nodig die een heldere koers vaart. Er moet een duidelijke ordening zijn waarvoor een ieder verantwoordelijk is en van waaruit beslissingen genomen worden. Al dat bevorderd in hoge mate de discipline en het verantwoordelijkheidsgevoel.

Maar dat is slechts een ding. Tegelijkertijd is het initiatief en de medewerking van de volksmassa nodig, opdat de bezieling van de werkenden in de leiding van onze staat en economie geen loze woorden zijn, maar een levensvraag van onze socialistische maatschappelijke ordening. Hier ligt uiteindelijk de onderscheidende oorzaak van de superioriteit van het socialisme zijn sterkte, zijn levenskracht en zijn potentie om tot ontwikkeling te komen. Dat moeten alle partij-, staats- en economische functionarissen werkelijk begrijpen en tot inhoud van hun werk maken. Dat was het ook wat Lenin bedoelde toen hij zei dat "het komt erop aan in iedere vraag, in elk moment de stemming van de massa, hun werkelijke streven en behoeftes en gedachten zeker vast te stellen" en die ook verstaan. Waneer wij allen zo werken, pas dan ontstaan er betere verhoudingen tussen de zorgen en belangen van ons volk.

(luidruchtige bijval)

Het nieuwe recht van de socialistische democratie

De socialistische democratie, de mensen zelfbewust en actief gestalte laat geven aan hun eigen leven en het leven van de ganse gemeenschap verheft, bestaat ook uit ons nieuwe recht. Het brengt tot uitdrukking dat de nauwe muren van de persoonlijke belangen, het egoïsme, de concurrentiestrijd die het kapitalisme tussen mensen bereikt heeft gebroken wordt en het nieuwe principe van het samenwerken, de kameraadschappelijke hulp, de gemeenschappelijke arbeid die een snelle verbetering van het leven in de maatschappij en dat daardoor de welstand van eenieder snel daarvoor in de plaats komt.

Het is derhalve nodig om met de Junkers en de militaristen over ons recht te strijden. Hun recht is niet ons recht. Hun recht is niet het recht van het volk. Zij probeerden het in het verleden en ze proberen het nog steeds in West-Duitsland om hun ‘uitgesproken recht’ de mensen met allerlei woordspelletjes en duizenden juristen - in hun ogen volkomen terecht- slinks aan de deelname aan de staatpolitiek uit te sluiten, en daardoor elke invloed van de massa op de staatsaangelegenheden te verhinderen, om zo ongestoord hun volksvijandige doelen te realiseren.

Kan het het recht van het volk zijn, wanneer met behulp van het kapitalistische staatsrecht een volksraadpleging tegen de atoombewapening van de Bundeswehr verboden wordt? Kan het het recht van het volk zijn dat met zijn hulp de Duitse Natie in tweeën gespleten wordt en een deel van de natie aan de NATO verkocht wordt, zonder om zijn mening te vragen?

Dit recht van de militaristen en de revanchisten die de oorlogshetze toestaat en de vredelievende knevelt, dat aan de ondergang van het volk alle vrijheid verschaft en aan de massa maar een recht geeft en dat is zich gewillig en zonder morren zich laten voorbereiden op de zoveelste roofoorlog, dat is het grote onrecht van het volk, de grootste vernedering van de waardigheid en de persoonlijkheid van de mensen, dat is wat de Bonner grondwet voortdurend voor ogen heeft.

Dit onrecht is in de Duitse Democratische Republiek net zoals de reactionaire adel, de militaristen en de oorlogshitsers totaal verdwenen.

Zoals de mensen in onze republiek zich van de politieke en economische en geestelijke boeien van de oude militaristische en imperialistische maatschappij bevrijden, zoals zij de nieuwe staat de Duitse Democratische Republiek creëren, zo creëren zij ook ons nieuwe recht. Zo verheffen zij hun vrijheid boven uitbuiting en onderdrukking, de vrije en ongehinderde ontwikkeling van hun krachten, talenten en vaardigheden, hun kameraadschappelijke samenwerking, hun wederzijdse hulp, hun familierecht tot de reële grondrechten van alle burgers.

De medewerking van de bewuste organisatie van de gezamenlijke economische culturele en boven alles politiekstaatkundige levens van onze republiek is daarom het onderscheidende grondleggende recht van de burger van onze republiek. Het brengt een zichtbare en ingrijpende omschakeling tot uitdrukking, in de toestand van het werkende volk tegenover de vroegere meester-knecht verhoudingen in Duitsland. De werkende mensen zijn de heren van het land geworden en oefenen dit heerschap immer beter en immer bewuster uit, omdat zij immer actiever en daadkrachtiger hun rechten ontwikkelen, dat heet aan de arbeid van de volksraadplegingen deelnemen, de arbeid van de staatsorganen controleren en mee helpen dit door te voeren. De werkende mensen oefenen dit heerschap immer bewuster en beter uit doordat zij in de bedrijven en landseconomische productiegenootschappen boven alles door productieberaadslagingen, door middel van de socialistische brigaden en gezelschappen, een actieve invloed op de productie en arbeidsvoorwaarden hebben. In de woongebieden en scholen nemen zij door een veelvoud van ideeën de organisatie van alle facetten van het leven in eigen hand.

Het recht op arbeid, dat in onze republiek voor het eerst in de Duitse geschiedenis van een papieren declaratie tot een sociale werkelijkheid veranderd is, wordt heden ten dage door socialistische brigades tot bewustzijn van het persoonlijke verantwoording van een ieder tegenover de maatschappij gemaakt. Steeds meer wordt de vervulling van de plannen tot een zaak van persoonlijke eer gemaakt en de arbeid ervoor wordt tot een echt levensdoel verheven. Zo ontstaat in onze maatschappij door deze nieuwe discipline van de mensen: De vrijwillige bewuste discipline van de gemeenschap van vrije en gelijkwaardige mensen, die hun krachten rationeel, zonder onproductieve egoïsme tegen elkaar, voor snelle realisering van de gemeenschappelijke doelen inzetten. Hoe sterker en sneller deze discipline zich ontwikkeld, hoe bewuster wij werken en des te productiever wordt onze arbeid op alle gebieden, waardoor een stapsgewijze verkorting van de arbeidstijd mogelijk wordt.

Alleen al het voldongen feit dat zich deze vrijwillige bewuste discipline in onze maatschappij zich ontwikkeld, geeft ons duidelijk aan hoe diep het hiaat is die ons van de onzalige Pruissische-Duitse verleden, de tijd van de kadaverdiscipline en de kapitalistische dwang scheidt. Voor ons is het een historisch verleden, voor West-Duitsland is het nog dagelijkse realiteit. In de Duitse Democratische Republiek ligt er een heel historisch tijdsperk tussen, het tijdsperk van de succesvolle strijd van de volksmassa voor hun recht, hun vrijheid en hun zelfbeschikkingsrecht.

Het recht van de arbeider heeft in de Duitse Democratische Republiek een ontwikkeling doorgemaakt, die onder de voorwaarden van de kapitalistische macht ondenkbaar is. In de Duitse Democratische Republiek heeft de arbeidersklasse zijn historische missie verwezenlijkt als leider van het volk op weg naar een socialistische maatschappij. Zij oefent, in verbintenis met het coöperatieve genootschap der boeren en met alle lagen van het volk de staatsmacht uit, en bepaald de staatspolitiek en bestuurt de economie.

De revolutionaire voorhoede van de arbeidersklasse, zijn marxistisch-leninistische partij is de leidende kracht in de machtorganen van de staat, in het Nationale Front en in de democratische massaorganisaties. Een grote verantwoording dragen de vakbonden als klassenorganisaties van de arbeider, die de deelname van de arbeider en de sturing van de staat en economie, en de uitwerking en doorvoering van de plannen, en de ondeelbare leiding van de productie organiseren. De arbeider eigent zich de schat van de wereldcultuur toe en schept een nieuwe socialistische cultuur. Zij hebben omvattende sociale rechten verworven, zoals bijvoorbeeld het recht op gelijke loon voor gelijke inspanning, het recht op vakantie en ziekteverlof, en ondersteuning bij ziekte en invaliditeit.

Hiermee is aangetoond dat de instellingen zoals de klassenorganisaties van de arbeider alleen in socialistische maatschappij in de positie is om duurzame rechten en omvattende sociale verworvenheden voor de arbeider en werknemer te behouden.

(bijval)

Zulke rechten kunnen alleen ontwikkeld worden waar het volk de staat regeert, waar de productiemiddelen in de handen van het volk zijn, waar het volk ook de basis van de rechtspraak bepaald. Het recht van het kapitalisme is het recht van de concurrentie, waar een ieder zich ten koste van een ander kan verrijken, waar de sterkere de zwakkere opvreet. Dat is het recht van de kapitalistische wolvenwet, waar een ieder tegen een ieder vecht, waar een machtig monopolie de arbeider en boeren berooft, en de ambachtsman en de kleine ondernemer een zekere afgrond in drijft. Ons recht gaat uit van het recht van de vreedzame samenwerking, de wederzijdse hulp en het wederzijdse respect, waar de een de ander helpt en een persoonlijk leven in welstand verzekert en vrede mogelijk is, waar een onbaatzuchtige medewerking ter verheffing van de maatschappelijke rijkdom gegarandeerd is zodat iedere burger in onze republiek bij de strijd om de winst van het socialisme een zeker perspectief heeft. Ons recht is het recht van de verwezenlijking van de menselijke vrijheid. Tot het wezen van het socialisme behoort de gerechtigheid, een ware gerechtigheid, die niet alleen maar formeel op papier staat, maar in alle facetten van het leven aanwezig is.

Wij verstaan onder gerechtigheid,
Dat het vreedzame streven van het volk beschermt word en dat alle aanslagen van de militaristen, alle pogingen om mensen voor hun agressieve doelen te misbruiken gedoemd zijn om te mislukken.
Wij verstaan onder gerechtigheid,
Dat de socialistische verworvenheden onaantastbaar zijn en geen aanslag op deze grootste verworvenheid van het volk getolereerd wordt.
Wij verstaan onder gerechtigheid,
Dat alle burgers zonder aanzien des persoon deelnemen aan de socialistische opbouw, en dat hun gemeenschappelijke arbeid een beter leven verschaft voor allen. Dat er geen klasse is met privileges die het volk uitbuit en onderdrukt.
Wij verstaan onder gerechtigheid,
Dat de socialistische grondregel “Ieder naar zijn vaardigheden. Ieder naar zijn vermogen” verwerkelijkt wordt, dat de burgers die het grootste prestaties voor de maatschappij verrichten, het grootste respect genieten en geëerd worden.
Wij verstaan onder gerechtigheid,
Dat voor alle burgers elke ontwikkelingsmogelijkheid openstaat en dat ieder een zo hoog mogelijke kennis kan verwerven en het hoogstmogelijke prestatie voor de maatschappij levert.
Wij verstaan onder gerechtigheid,
Dat wij zulke mensen geduldig overtuigen en bereiken, die nog niet in volle omvang hun verantwoording tegenover de maatschappij onderkent hebben; dat ook eenieder hard bestraft wordt die het leven van ons volk, het bestaan van onze natie bedreigt.
Wij verstaan onder gerechtigheid,
Dat de macht van het Duitse militarisme en imperialisme gebroken wordt.
(bijval)

De scheppingskracht van het volk in de opbouw van het socialisme

Ik geloof dat alle afgevaardigden van de volkskamer en het ganse volk mijn mening deelt:

Al datgene waarop wij trots zijn, wat wij bereikt hebben, dat hebben de werkenden van onze republiek met hun eigen handen en met hun verstand geschapen, veel vlijt, veel moeite, heldendom en ook grote offers heeft dat gekost. De Duitse Democratische Republiek, zoals het heden ten dage in de wereld staat, innerlijk sterk en stabiel, met een sterke economie, is het werk van onze arbeiders en werknemers, onze boeren, onze wetenschappers en kunstenaars, en de middenstanders. In vrijwillige arbeid creëren miljoenen mensen uit alle lagen van de bevolking, daaronder niet in de laatste plaats honderdduizenden huisvrouwen en gepensioneerden, het nationale opbouwwerk, een grote en waardevolle bijdrage die het leven van allen mooier en rijker maakt.

(bijval)

Daarom geven wij alle werkenden eer, respect en dank. (bijval)

Staat u mij toe in deze samenhang nog iets uit te spreken: U weet dat ik een arbeider ben. U is allen bekend dat de arbeidersklasse sinds een kleine honderd jaar voor betere rechten en een beter leven voor alle mensen strijdt. Als zoon van de arbeidersklasse ben ik daar zeer blij over dat wat vroeger onbereikbaar was, bij ons reeds verwezenlijkt is.

Wij hebben door de socialistische opbouw alle werkenden een zekere existentie voor alle tijden geschapen. Wij hebben voor altijd de oorzaken van werkloosheid en crisis bedwongen. Bij ons gaf bij alle moeilijkheden die wij hadden en die wij overwinnen moesten, nimmer een crisisachtige ontwikkeling. Op het ogenblik verkeert de West-Duitse economie in een hoogconjunctuur, maar wie kan zeggen hoe lang dit aanhoudt? Welke West-Duitse arbeider heeft het afgelopen jaar niet voor zijn sociale zekerheid gevreesd, heeft niet te maken gehad met ontslag en arbeidstijdverkorting?

Wij willen niet pronken met wat wij bereikt hebben, maar we zijn natuurlijk blij met wat we bereikt hebben. En zo zijn er vele dingen, die laten zien, dat wij goed beleid hebben. Wij zeggen echter niet, dat wij met alles tevreden zijn. Neen, sommige wensen wij ons beter en er zijn nog vele zaken die nog niet in orde zijn.

Arbeidsmoraal — Discipline en een beter leven

De woorden van de textielarbeidster Frida Hockauf: “Zoals wij heden ten dage werken, zullen wij morgen leven” is de leidraad van handelen van miljoenen geworden. De meerderheid van de bevolking heeft in de afgelopen tijd bewezen, en bewijst het dag in dag uit opnieuw dat zij goed wil werken. De mensen houden van hun werk. Zij weten dat zonder arbeid geen leven en geen vooruitgang is. Zij spreken geen grote woorden, maar zij zijn zich bewust, dat de steden, de fabrieken, de machines en alle andere dingen van ons leven gemaakt worden door hun arbeid. Door de bank genomen heeft het socialisme ons allen, of wij dit nu beseffen of niet, gevormd en ons denken en handelen veranderd. Zijn het niet de socialistische brigades en gemeenschappen een schoolvoorbeeld daarvan? De werkenden van de Duitse Democratische Republiek beginnen socialistisch te werken, te leren en te leven. In steeds sterkere mate verwerkelijken zij in hun leven het edele principe van het socialistische moraal. Welke grote stap vooruit hebben de werkenden reeds gedaan? Bij ons spannen de mensen zich niet meer in voor de rijkdom van een of andere kapitalist. Wij spannen ons in voor het verstand, de vaardigheden en de arbeidsdaden van de mensen. (bijval)

Eigenlijk mogen er in het socialisme geen mensen meer zijn die niet met hun arbeid verbonden zijn, die niet houden van hun werk, of de kantjes ervan af lopen, of op kosten van een ander willen leven. Maar zover zijn wij nog niet. Er zijn nog vele gewoontes uit de tijd van het kapitalisme. Er zijn bij ons ook nog mensen die van het leven genieten, van wat andere met vlijtige arbeid bereikt hebben, zelf lanterfanten, zich ten onrechte ziek melden en voor wie het woord ‘arbeidsdiscipline’ een onbekend begrip is. De ouderen onder ons weten nog hoe het in het kapitalistische bedrijf aan toe ging. Daar heerst een harde discipline, daar heerst dwang. Daar wordt met een uitgekiend akkoord- en strafsysteem gewerkt. De angst voor het verlies van een arbeidsplaats werkt mee op de zelfde manier. Wie lanterfantert, of verzaakt vliegt er keihard uit.

De socialistische discipline kan en zal niet met dwang bereikt worden. Maar kan men in een socialistisch bedrijf zonder een vorm van orde en discipline werken? In geen geval. Uiteindelijk overwint het socialisme het kapitalisme door zijn hogere productiviteit van de arbeid. Kan men echter in de bedrijven een hogere arbeidsproductiviteit bereiken zonder orde en discipline? Daarvan kan geen sprake zijn. Wij hebben daarom in de socialistische bedrijven een hogere arbeidsmoraal en een betere bewuste discipline nodig, en wij kunnen dat allemaal bereiken. Bij ons werken de mensen niet meer voor de winst van de kapitalist, maar voor hun eigen zaak. Daarom moet bij ons socialisme diegene in de werkende bevolking opvoeden die maar moeilijk aan de orde en de socialistische discipline kunnen wennen, om niet hun zelfzuchtige eigenbelang na te streven.

Wij hebben reeds vele voorbeelden, waar werkenden en ganse brigades zich niet alleen voor hun arbeid verantwoordelijk voelen, maar voor het collectief, het bedrijf, en in het bijzonder dat ze die opvoeden die de arbeidstijd niet productief gebruiken, die niet spaarzaam met materiaal omspringen en voor die voor wie de zin niet geldt: “Ik sta voor mijn product!”

Onze maatschappelijke organisaties zullen nog veel meer het arbeidsmoraal versterken en de arbeidsdiscipline verheffen. Zij zijn toch degene die het belang van de grote massa, met vlijt en plichtsbewustzijn vervulde arbeiders vertegenwoordigen en dienen geen verschijnselen zoals nalatigheid, gebrek aan discipline, en ordeloosheid toe te staan. De nieuwe socialistische discipline kan alleen het resultaat van een standvastige en blijvende opvoeding zijn. Natuurlijk verwachten onze werkenden ook dat hun arbeid goed georganiseerd wordt, dat het iets nuttigs voortbrengt, dat niet constant de ene keer op volle toeren gewerkt wordt en dat de ander keer er niets te doen is, en dat hun kennis en vaardigheden gebruikt worden. Er is nog veel leegloop, en vaak wordt er niet begrepen dat door de beste ervaringen te erkennen, in zich op te nemen en algemeen te maken, en ze als oplossingen voor vele maatschappelijke problemen te gebruiken. Onze maatschappelijke ordening biedt inderdaad alle mensen mogelijkheden tot ontwikkeling en ontplooiing van hun persoonlijke talenten en vaardigheden. In de eerste arbeiders- en boerenstaat , in de eerste vredesstaat in de Duitse geschiedenis is eenieder in het grote collectief de architect van zijn eigen geluk.

De mensen van ons socialistische tijdperk

Wat kenmerkt de mensen in ons socialistische tijdperk?

Het zijn mensen die zich niet alleen tot doel stellen om op een socialistische manier te werken, maar ook mensen die zich een solide alomvattende kennis willen toe-eigenen, die bewust tegen de overblijfselen van het verleden strijden. Het zijn mensen die zich inspannen om in het dagelijks leven een voorbeeld te zijn, en die steeds sterker hogere morele eigenschappen van de mensen in onze maatschappij ontwikkelen, die in de zuiverste zin van het woord zich als broeders tot elkaar verhouden, elkaar helpen, eren en ook van elkaar houden. Als hoogste plichtsvervulling oefenen zij iedere dag, ieder uur, een hoge arbeid-, staats- en plan discipline uit. Zo worden de fundamenten van het socialistische moraal in steeds sterkere mate het fundamenten van hun handelen.

Onophoudelijk groeien er nieuwe en tot voorbeeld zijnde socialistische arbeiders in de productie. Onze socialistische uitbouw heeft zulke bekende persoonlijkheden zoals Adolf Hennecke, Franz Franik, Eich Seifert, Fritz Ludwig, Willy Wehner, Gustav Zabel, Luise Ermisch, Frida Hockauf, en vele anderen voortgebracht, die door het gehele volk gedragen worden en bekend zijn. Zulke persoonlijkheden zoals de metaalarbeider Gunter Christoph van de Verenfabriek te Zitau, de bouwvakker Paul Strauss uit Rostock, de textielarbeider Irmgard Richter uit Zitau, de arbeidster Annemarie Somb uit Heidenau, de textielarbeider Paul Simon uit Werdau en vele andere door onze maatschappij gevormde mensen belichamen de nieuwe socialistische persoonlijkheid (Bijval)

Vele van onze mensen spiegelen zich ijverig aan deze uitstekende mensen en hun prestaties.

Een steeds groter wordende invloed uit de strijd om de productie en de technologie op wereldniveau te brengen nemen komt van de wetenschappers en de uitvinders. Deze worsteling om de verrijking van de welstand ontwikkeld zich door de nauwe kameraadschappelijke arbeid met de technische intelligentie van de arbeidersonderzoekers. Deze zijn in alle stadia van de ontwikkeling aanwezig, in de fabriekshallen, in het laboratorium en bij het invoeren van nieuwe technologische ontwikkelingen. De arbeidsonderzoekers laten onmiskenbaar zien het verbond tussen theorie en praktijk. De arbeidsonderzoekers behoren tot de nieuwe mensen die onze jeugd inspireren en die in alle delen van de maatschappij maatgevend zijn.

De bankwerker Hans Richter van de VEB Staalfabriek Schönheiderhammer, Gemeente Aue, vertegenwoordigd bijvoorbeeld de arbeidsonderzoekers. Geleid door een hoger socialistische bewustzijn, dat gepaard gaat met een uitvindergeest, doet hij grootse dingen op technisch-wetenschappelijk gebied voor onze republiek. Collega Richter heeft 122 verbeteringsvoorstellen om de productie en technologie te verbeteren ingediend. 118 van deze voorstellen werden er gerealiseerd. Zij brachten in totaal een maatschappelijke besparing van 64.000 DM. Uit deze voorstellen heeft collega Richter een patent en 5 nuts modellen ontwikkeld. Het nut hiervan is niet alleen voor zijn eigen bedrijf. Vijftien van zijn verbetervoorstellen worden door andere fabrieken met succes toegepast. De betekenis van het initiatief van collega Richter is dat hij dit soort voorstellen ontwikkeld, die op de hoofdweg van de socialistische reconstructie bepalen.

Het handelen van collega Richter toont aan, dat arbeidsonderzoekers mensen zijn die hun scheppende krachten in de strijd om te vervolmaking van de techniek inzetten, die volle scheppende onrust is de stoutmoedigheid in de productie, om de nog niet bewandelde paden te lopen die met hun gouden handen, hun ideeënrijkdom de wetenschap en de techniek te verrijken.

Voor de grote betekenis voor de gezamenlijke volkseconomie is dat de Staal- en Walsfabrieken van onze republiek zich ten doel stellen om nog in dit jaar 65.000 ton gewalst staal van de allerbeste kwaliteit en dringend benodigde producten daarvan boven de planning uit realiseren. Wij bedanken de Staal- en Walsfabriek uit Thale en Henningsdorf voor dit resultaat, wij erkennen de bemoeienis van de Branderburger en Riesaer mijnwerkers en anderen die zich bij deze niet te onderschatten initiatief hebben aangesloten. (bijval)

De Maagdenburger meetapparatuurfabriek verplicht zich om de economische opdracht onder de naam “Produceren met de voortgeschreden techniek met de geringste kosten van arbeid en materiaal, de laagste kosten getuigen van een hoge kwaliteit” te vervullen. Zij roepen alle werkenden en bedrijven van onze volkseconomie op, hun voorbeeld te volgen. Men moet dit initiatief van alle staatsbedrijven en maatschappelijke organisaties nog veel meer aandacht geven omdat het in hoge mate bijdraagt aan dat onze plannen gerealiseerd worden.

De moderne techniek die gebruikt worden in volkseigen fabrieken met socialistische productieverhoudingen en nauw verbonden met de socialistische economie is als een vriend, als een helper van de mensheid geworden, en dient niet meer de winstmakerij van het monopoliekapitaal. Bij ons maakt de moderne techniek het mogelijk om de materiële levensvoorwaarden van de mensen te verbeteren. De arbeidende mensen hebben daar al eeuwen van gedroomd, dat de arbeid minder zwaar wordt , dat vrede, gezondheid en welstand voor altijd triomferen. Dankzij de socialistische planeconomie is bij ons het vanzelfsprekend dat de verhoging van de productiviteit een systematische verhoging van de levenshouding van de bevolking realiseert.

De grote vooruitgang op het gebied van de wetenschap en techniek is de Neuerbeweging [2]

En de werkzaamheden van de socialistische brigaden maken het mogelijk dat in de leiding en planning van de economie als doelmatig goed doordacht en grondig voorbereid geschied. Het is noodzakelijk om voor alles de productieberaadslagingen, alles grondig met de werkenden te bespreken, van alle kanten te beproeven, alles op het wezenlijke te concentreren en dat dan tot het eind te verwezenlijken.

Het is nodig om met vurige harten en hoge technische kunde onze opdracht te vervullen. Dat is het wat wij onder een nieuwe hogere kwaliteit van onze arbeid verstaan. Wij moeten opgaven maken en dat proberen te bereiken. Niemand zal zich angstig of met overdreven voorzichtigheid moeten vastleggen op de plannen. Maar het moet gegarandeerd zijn dat ze volbracht worden. Als de plannen van de fabrieken niet altijd vervult worden dan ontstaan er duizend grote en kleine disproporties, dan wordt de economie verstoort, en de voortreffelijkheden van de socialistische productiewijze kunnen niet volledig werkzaam zijn.

Wat voor een nut heeft het voor een bedrijf wanneer het zijn plan op speculatie van het beschikbaar zijn van materialen ten aanzien van de toeleveringen, investeringen of arbeidskrachten uitbouwt. Het is een illusie om aan te nemen dat zulke problemen zich in het loop van het jaar zichzelf oplossen. Neen, alles moet precies vastgelegd worden. Wij zullen daarvoor de vinger op iedere plek van onze plannen moeten leggen en vaststellen: Is het gegrond? Is het solide?

Waarom is het zo belangrijk dat we zo ermee omgaan? Omdat wij onvoorwaarlijk continue moeten werken en om een continuïteit in de productie bereiken moeten. Dat is een van de belangrijkste opgaven. En dan heet het: De gehele kracht en het gehele initiatief op de vervulling en meer dan dat van het plan te concentreren. Voor ons staat in ieder opzicht op de voorgrond dat we weloverwogen en spaarzaam bedrijfsvoeren. Daartoe behoort dat we de socialistische reconstructie in de bedrijven vlot doorvoeren. Wij moeten in de afzonderlijke industrietakken en bedrijven zeer geconcentreerd onze productiemethoden moderniseren, de technologie en arbeidsorganisatie naar de nieuwste stand brengen, daarmee wij met de voorhanden zijnde arbeidskrachten de opgaven volbrengen. Het moet een typische eigenschap van de socialistische economie worden, dat de arbeiders de monteurs en de constructeurs daar hard aan werken dat het materiaal verbruik verminderd wordt, dat er met een zo laag mogelijke kosten geproduceerd wordt, en dat we daardoor onze productie capaciteit efficiënt gebruiken.

Alle economen in de onderzoek en productie en alle werkenden die zich in de strijd om de verbetering van de kwaliteit van de productie, om de vermindering van de kosten, en voor de vervulling van de plannen in spannen, voor die geldt de dank van het ganse volk. (bijval)

Enige vragen over de maatschappelijke en menselijke verhoudingen

In onze socialistische democratie zijn door het uit de weg ruimen van de kapitalistische uitbuiterklasse en de afschaffing van de uitbuiting van de mensen door de mensen de bedingingen van de humaniteit en gerechtigheid, voor de verwerkelijking van de idealen van de mensheid geschapen. Na de verwezenlijking van de materiele basis is er de gecompliceerde opdracht om het bewustzijn en de menselijke verhoudingen werkelijk socialistisch te vormen. Er zijn nog mensen die zich nog met moeite met de nieuwe maatschappelijke verhoudingen verenigen kunnen.

Er zijn twee jaren voorbij gegaan nadat we de grondslagen van het socialistische moraal en ethiek verkondigt hebben; alle burgers van de Duitse Democratische Republiek worden daarmee de weg naar de verwezenlijking van een nieuwe, socialistische levenswijze gewezen. Heden kunnen we vaststellen, dat zich in deze twee jaren er wezenlijke veranderingen in het maatschappelijke bewustzijn en de menselijke verhoudingen voltrokken hebben.

Een belangrijke kant van de socialistische verhoudingen is het inspannen om overal de grondslagen van het socialistische moraal tot een vanzelfsprekende norm van het dagelijkse leven te maken. Bijzonder betekenisvol is het, dat zich daarbij steeds sterkere goede eigenschappen van mensen ontwikkelen voor wie liefde voor het werk en verantwoordelijkheid, waarheidsliefde en stoutmoedigheid, openheid en onbaatzuchtigheid, maar ook de trouw aan het socialisme en onverzoenlijkheid tegenover vijanden, liefde voor het socialistische vaderland van de boeren en arbeiders, onverbreekbaar vriendschap met de volkeren van andere socialistische landen en een vaste solidariteit met allen die in andere landen en continenten voor het socialisme strijden.

In de socialistische levenswijze, die zich ontwikkeld en zich verankert, worden de beste humanistische tradities bewaart, die het Duitse volk voortgebracht heeft. Gemeenschapszin is heden ten dage een bepalende factor in de betrekkingen tussen mensen geworden. Het principe van de burgerlijk individualisme wordt meer en meer overwonnen door het humanistische principe van de socialistische gemeenschap, die uit de gemeenzame belangen van alle werkenden voortkomt. Door de maatschappelijke belangen, de gemeenschappelijke belangen die altijd de voorrang hebben, worden de persoonlijke belangen het beste aangesproken.

Hoe het nieuwe bewustzijn ontstaat

Het onderscheidende inzicht wat zich bij de nieuwe mens ontwikkeld is het werken met socialistische productiemethoden. Met deze methoden van de boeren- en arbeidersmacht in de Duitse Democratische Republiek is het karakter van het werk fundamenteel veranderd. Velen hebben inmiddels begrepen dat zij de schakels van het welzijn van de ganse maatschappij zijn en dientengevolge de bijdrage van eenieder persoonlijk door zijn werk het welzijn van de socialistische maatschappij verhoogt, terwijl het tegelijkertijd een belangrijke voorwaarde voor het welzijn van alle burgers van onze republiek is.

De betekenis van de overeenstemming van persoonlijke met de maatschappelijke belangen heeft bij miljoenen werkenden inmiddels tot een ingrijpende transformatie in hun verhoudingen met de maatschappij, met hun werk en met de socialistische staat gevoerd.

Een ingrijpende transformatieproces heeft zich ook bij handwerkers, producenten, ondernemers en andere zakenlieden voltrokken, Veel van hun gingen tot de gemeenschappelijke arbeid over, en in het proces van de gemeenschappelijke arbeid ontwikkelden zich ook bij hun de kiemen van een nieuw bewustzijn.

Sommigen zeggen: in de theorie is dat allemaal goed en mooi maar in het alledaagse leven ziet het er vaak anders uit. Dat is waar. Maar men moet er toch aan terugdenken welke ingrijpende transformatie men zelf in de laatste vijftien jaar heeft doorgemaakt, hoe men zich ontwikkeld heeft, hoe zich zij geestelijk leven bij de opbouw van een socialistische maatschappij zich verbetert heeft. Ik wil hierbij niet over de vooruitgang hebben, zonder over dat wat niet in orde is te spreken.

Er zijn nog vele gebreken

Kijk u eens rond in de bedrijven en de woonwijken. Werkenden, gepensioneerden maar ook de huisvrouwen spreken bijvoorbeeld veelvuldig in en met de overheidsorganen en andere instituten. Zij spreken over hun zorgen, doen voorstellen, of willen iets veranderd hebben. Niet zelden ontmoet men een zielloze bureaucratie. Er wordt nog teveel gecommandeerd, afgewezen, anderen de mond gesnoerd, van rechtswege opgetreden, en bevoogdend gehandeld.

Hoeveel sympathie, goede voorstellen, en eerlijke bereidwilligheid gaan darmee verloren wanneer me de mensen zo behandeld, wanneer men hen ergert, hun gevoelens kwetst of krenkt. Dat gebeurt nog altijd in de overheidsorganen, op vergaderingen, in de bedrijven en woonwijken. Zo zullen we de mensen waarlijk niet aan ons binden. Vaak in de goede bedoelingen om onze staat en onze zaak dienen, kunnen mensen gedachteloos voor het hoofd gestoten worden, omdat men voor hen te weinig achting heeft, of hun mening niet hoort, terwijl men niet de juiste toon vindt, of aanmatigend is, dat men foutief meent dat hoffelijkheid en goede manieren niet bij het socialisme thuishoren (helderheid). Maar juist het tegendeel is waar.

Wij moeten zulke zaken niet licht opvatten. Onze politiek is ten zeerste georiënteerd op de kracht en het vertrouwen van de massa. Wij leren daarbij van de werkenden, wij hebben achting voor deze mensen, en wij steunen ons op hun goede eigenschappen, wij bevorderen en ontwikkelen ze. Laat ons bedenken: De voorstanders van de kapitalistische economische orde spreken veel van humanisme, van menswaardigheid en van vrijheid. Daarbij zijn ze echter diep mensvijandig en reactionair. Maar zij verstaan het om handig hun ware aard voor de eenvoudige arbeidende mensen te verbergen. In onze politiek daarentegen is er geen tegenspraak tussen woord en daad. Maar is dat genoeg? Nee, wie mensen overtuigen wil moet de weg naar hun toe vinden, naar hun verstand, naar hun harten (bijval)

De mensen hebben verschillende achtergronden, afkomst en levenservaring. Hun gedachten zijn dus bijgevolg allen verschillend. Maar het socialisme spreekt hun allen aan. Voor eenieder zijn er perspectieven. Los daarvan willen we hun allemaal overtuigen, maar daarbij moeten we soms de voor de hand liggende bekrompenheid, de bureaucratie, het schematische en de formele aanpak overwinnen. Wij moeten de mensen met al hun voorkeuren en met hun vele zwaktes zien, om in hun gedachtegangen ingang te vinden, zelf in ons leven en werken tot voorbeeld zijn, en daarmee een vertrouwensrelatie bereiken en daardoor onze betere argumenten werkelijk overtuigend te laten zijn.

In de principiële vragen van de theorie en de praktijk van het socialisme nemen we geen pas terug. Wij zullen voet bij stuk houden en zo de opportunisten en revisionisten terug in de kast krijgen. Als het om deze vragen gaat laten wij niet met ons spotten, Maar om de mensen te overtuigen heeft men wel meer nodig dan een principale klaarheid, maar ook groot geduld ( zeer juist!) Niet het geluidsvolume is maatgevend maar de betere argumenten. (Zeer Goed!) Wat het leven kenmerkt is dat het ten diepste van gerechtigheid en met het hoge moraal van het socialisme gevuld is. Wie de wensen en zorgen van de werkenden niet vreemd is, die weet altijd het juiste woord en de juiste toon te vinden. Die zal niet mensen afstoten maar ze juist overtuigen. Mensen overtuigen is een zware maar ook een zeer mooie en dankbare opdracht. Zij vraagt veel tijd en moeite, veel takt, fingerspitzengefuhl en grootsheid.

Natuurlijk vergeten we niet daarbij dat de tegenstander alles doet om de mensen van de goede weg van het socialisme weg te lokken. Maar wij moeten het leren de mensen met een goede wil van het kleine aantal tegenstanders te onderscheiden. Onze tegenstander verslaan we, waar hij zijn hoofd verheft. Wij pakken hen onversaagbaar aan, en tegen hun spreken we harde woorden. Tenslotte haten wij de militaristen en revanchisten, die voor het volk met schuld overladen zijn en wederom alles vernietigen willen.

Maar de grote massa van het volk, die eerlijk werkt en alleen maar vrede wil, die heeft onze liefde en respect. Onze politieke principes zijn helder en goed. Daarom kunnen wij van eenieder winnen. (levendige en lang aanhoudende bijval).

Onze bijzondere aandacht gaat uit naar de opgroeiende nieuwe generatie. Sinds het bestaan van onze republiek geven wij hun onze liefde en zorgzaamheid, geven wij hun alle ondersteuning. De ontwikkeling van de Duitse Democratische Republiek is onscheidbaar met de strijd van haar jeugd voor een beter socialistisch leven verbonden. Alle meisjes en jongens zullen moedige, vooruitstrevende burgers worden, die het volbrengen van de zege van het Socialisme en de triomf over onze doodsvijand van ons volk, het militarisme tot hun levensvervulling maken. De jeugd zal zich op deze ontwikkelingsweg in grote mate voorwaarts schrijden, zij hebben een bewuste discipline en ordening van hun eigen macht, zij zullen actief aan de vestiging van de staatsmacht deelnemen en zich bij de oplossing van onze grote economische opgaven bezig houden. Vele jonge mensen zijn door hun daad en door hun inspanningen voor de zege van het socialisme een levendige voorbeeld van de werkelijkheid van ons grote perspectief. In hun vormt zich het morele gezicht van de nieuwe socialistische mensen.

Doelbewust en koen naar de overwinning van het socialisme

Wij gaan allen doelbewust en koen op weg naar de overwinning van het socialisme, zoals het in het besluit van het zevenjaarplan van de volkskamer vastgelegd is. Het socialisme geeft het volk de mogelijkheid de vragen, zoals hoe de vrede veilig gesteld kan worden en hoe het leven rijker en mooier gestalte gegeven kan worden, zelf te kiezen en mee te helpen. Onze werkenden weten al reeds aan de hand van de goede ervaringen dat onze politiek gericht is op een gestage verbetering van de levenstandaard is. En zo zal het ook de komende jaren zijn. Wij geloven dat het niet nodig is om versprekingen te maken. Alle weten zonder twijfel. De staat kan alleen dat geven waarvoor door allen gewerkt is.

Heden meten wij ons alleen met West-Duitsland. Wij zullen alle mensen in West-Duitsland bewijzen dat het socialisme in iedere vorm een betere menselijkere manier is om de samenleving in te richten. Het socialisme verwerkelijkt edele doelen van de mensheid zoals vrede, sociale zekerheid en welvaart. Dat zijn de ware gronden waarom de toekomst aan het socialisme toebehoort. De perspectieven die het socialisme de mensen geven kan, zijn de moeite waard om voor te werken. Ooit zal er een tijd komen waarin de (tweede wereld) oorlog slechts een vage herinnering is. Dat zal ook de tijd zijn dat de mensen door het socialisme bevrijdt zijn en tot het ware mens-zijn gekomen zijn, waar het woord van Maxim Gorki: “Een mens zijn, hoe trots dat ook klinkt, dat heeft een diepere betekenis.” In deze zin vormt in de Duitse Democratische Republiek het volk zich zijn leven.

De overwinning van het socialisme is zeker!

(De afgevaardigden staan nu op van hun plaats en geven een lang aanhoudende stormachtige bijval)

_______________
[1] Daarmee worden de Oost-Europese landen bedoeld die in het Warschaupact zaten.
[2] Neuerer, een leenwoord uit het Russisch, (nowator).
In de voormalige DDR werd de naam gebruikt voor een uitvinder of ook een onderzoeker die meestal niet op een universiteit of in een wetenschappelijk instelling werkt. Deze beweging werd van staatswege aangemoedigd en zelfs opgericht, had zelfs een maandelijks tijdschrift. De bedoeling van de Neuererbewegung was om vanuit de regering uit economische, wetenschappelijke en maatschappelijke verbeteringen te collectiveren en te stimuleren. Het was de tegenhanger van de Westerse ‘denktank’, zij het dat het veel massaler was in opzet. Leden van deze beweging kwamen regelmatig bij elkaar om met elkaar verbeteringen te bespreken. Het tijdschrift (en dus ook de beweging) werd in 1990 opgeheven.