Deze versie: spelling
Transcriptie/HTML en contact: Adrien Verlee, voor het Marxists Internet Archive
| Hoe te citeren? — Graag bronvermelding !
Bron: De Internationale, Nederlandstalig theoretisch orgaan van de IVe Internationale, 1993, januari, nr. 45, jg. 37
Deze versie: spelling
Transcriptie/HTML en contact: Adrien Verlee, voor het Marxists Internet Archive
| Hoe te citeren? — Graag bronvermelding !
Met ingang van dit nummer doet “De Internationale” haar naam nog meer eer aan. Niet alleen besteden we zoals altijd veel aandacht aan internationale ontwikkelingen, analyses en discussies vanuit een consequent internationalistisch standpunt. “De Internationale” wordt vanaf dit nummer tevens gemaakt door een internationale redactie, uitgegeven als coproductie van de Belgische en Nederlandse SAP, en verspreid in België (Vlaanderen) en Nederland. Dat is goed nieuws voor onze abonnees, want zowel de financiële als de redactionele basis van ons blad worden hierdoor versterkt. Oftewel: ook dit jaar verandert de prijs van “De Internationale” niet en blijft een abonnement in vergelijking met vergelijkbare Nederlandstalige bladen erg goedkoop. En redactioneel hebben we ineens een verdubbeling van onze capaciteit om artikelen te verzamelen, te schrijven en te bewerken, hetgeen naar we hopen en vast van plan zijn tot een verder inhoudelijke verdieping én verbreding van ons blad leidt.
In dit eerste gezamenlijke nummer is dat laatste direct al te merken. Alain Tondeur schreef een artikel over de achtergronden en dynamiek van de spanningen tussen Vlaanderen en Wallonië, die het Belgische koninkrijk in haar voegen doen kraken. Als één van de factoren daarbij noemt hij de Europese integratie, die op 1 januari een nieuwe fase is ingegaan met de totstandkoming van de gemeenschappelijke markt. België is een voorbeeld – en zeker niet het enige – van hoe de Europese integratie die nu tot stand komt niet verenigt maar verdeelt. Volkeren worden tegen elkaar opgezet in plaats van dichter bij elkaar gebracht, omdat winst, concurrentie en het monetair keurslijf op weg naar een gemeenschappelijke munt (Maastricht) voorop staan in dit Europa van het kapitaal.
Het Europa van het kapitaal? Van welk kapitaal? De Franse econoom Maxime Durand analyseert in dit nummer de tegenstellingen tussen de rol van nationale staten, de Europeanisering en de wereldomvattende internationalisering (globalisering) van de economieën. Er zijn ondernemers die hoofdzakelijk met de nationale markt van één EG-land te maken hebben. Daarnaast zijn er internationals die zich op Europees niveau bewegen. En natuurlijk zijn er de multinationals die (al dan niet in strategische allianties met Amerikaanse en/of Japanse bedrijven) niet alleen in Europa maar ook in andere delen van de wereld hun winsten maken. De belangen van de ene tak, branche of sector zijn niet precies gelijk aan die van anderen. En dat leidt tot spanningen, botsingen, differentiaties en grote verschillen in economische ontwikkeling binnen de EG en binnen verschillende landen en regio’s.
“Het is de grote verdienste geweest van de groene beweging om de milieucrisis op de politieke agenda te hebben geplaatst. Dat heeft bij velen een nieuw bewustzijn wakker geschud. Maar het blijft verbazen hoe weinig de Groenen in staat zijn om hun radicale milieuklacht om te zetten in een even radicale kritiek van het globale bestel.” Dat schrijft Marijke Colle in haar bijdrage aan dit nummer, waarin zij vanuit een beschrijving van de sterke en zwakke kanten van de ecofeministische denkwereld komt tot een pleidooi voor een bevrijdingsecologie, die uitgaat van een concreet humanistisch standpunt: “Meer geluk voor de mens. Daarbij wordt aandacht besteed aan de ethische verantwoordelijkheid van de mens voor zijn medemensen en voor een natuurlijk milieu, waarbuiten geen menswaardig leven mogelijk is.”
In veel kranten zijn juichverhalen te lezen over de economische situatie in Latijns-Amerika, die de afgelopen jaren sterk verbeterd zou zijn. James Petras en Steve Vieux concluderen op grond van harde feiten dat dit nergens op slaat. Genadeloos ontmaskeren zij drie mythes die over Latijns-Amerika opgeld doen: dat de ‘populistische regeringen’ alles kapot hebben gemaakt; dat het neoliberalisme nu onverdeelde steun zou genieten; en dat het neoliberale beleid een ommekeer heeft bewerkstelligd. En ze concluderen: “Het zou een schromelijke vergissing zijn de beweringen van het ministerie van Buitenlandse Zaken van de VS, de massamedia en de nieuw gekozen regeringen in Latijns-Amerika voor meer te houden dan ze zijn: mythen ter verdediging van het leegplunderen van halve kolonies.”
We besluiten dit nummer met de rubriek “Uitgelezen”, waarin we vanaf nu elke keer korte boekbesprekingen plaatsen.