Deze versie: spelling
Transcriptie/HTML en contact: Adrien Verlee, voor het Marxists Internet Archive
| Hoe te citeren? — Graag bronvermelding !
Bron: De Internationale, Nederlandstalig theoretisch orgaan van de IVe Internationale, juli, 1991, nr. 39
Deze versie: spelling
Transcriptie/HTML en contact: Adrien Verlee, voor het Marxists Internet Archive
| Hoe te citeren? — Graag bronvermelding !
Gorbatsjov mag netjes met de pet in de hand bij de achterdeur wachten tot de bijeenkomst van de G-7 voorbij is. Zo liggen de verhoudingen nu eenmaal in de ‘nieuwe wereldorde’ van Bush & co. De G-7 werd na Gorbatsjovs verzoek om aan te mogen schuiven spottend de G-7 1/2 genoemd in de NRC. Maar de Sovjet-Unie mag zelfs niet voor spek en bonen meedoen. Major vindt dat de G-7 geen G-8 moet worden. De machtigste imperialistische landen dulden geen pottenkijkers bij hun onderling overleg, gesjoemel en geruzie over de wereldeconomie; en al helemaal geen reële invloed van anderen.
Dus mag Gorbatsjov na afloop beleefd komen informeren of de heren van het grootkapitaal voornemens zijn om hem enige economische of financiële ‘hulp’ te bieden. Zelf heeft hij zo’n honderd miljard dollar op zijn verlanglijstje staan. Dat is “een heleboel kleingeld” volgens Bush.
Maar de Amerikaanse president en zijn imperialistische collega’s zijn niet helemaal ongenegen om Gorbatsjov enige steun te geven. Tenminste, zolang deze nog een reële machtsbasis bezit in de Sovjet-Unie en hij zich braaf schikt naar de spelregels van de ‘nieuwe wereldorde’. De baas van de CIA vroeg zich trouwens onlangs nog af of het niet al ‘te laat’ is voor Gorbatsjov en oud-kanselier Schmidt uitte zich in soortgelijke termen.
Het Westen heeft belang bij een zekere stabiliteit in het Kremlin en bij het opvoeren van de financiële en economische afhankelijkheid van Moskou van het Westen.
Gorbatsjov weet dat zijn positie in toenemende mate afhankelijk is van ‘steun’ van het imperialisme. Hoe moet hij anders de chaotische Sovjeteconomie uit het slop krijgen? Volgens de officiële bureaucratische statistieken is het begrotingstekort in het eerste kwartaal van dit jaar met 230 procent gestegen (tot 27,1 miljard roebel) ten opzichte van dezelfde periode vorig jaar. De rest van de cijfers over de Sovjeteconomie zijn niet minder verontrustend. Om het Westen enigszins gerust te stellen en om binnenlands-bureaucratische redenen heeft Gorbatsjov alvast een stakingsverbod tot het eind van het jaar afgekondigd. En premier Pavlov probeert buitenlandse investeerders te paaien met nieuwe wetgeving over eigendomsrecht, winsttransfers en andere rechtsbescherming. Volgens Jacques Attali (de baas van de nieuwe bank voor Oost-Europa) moet er echter eerst een ontwikkelde en wettelijk geregelde financiële infrastructuur in Oost-Europa komen voordat kapitaalverschaffing aan de orde is. Op de gevraagde honderd miljard hoeft Gorbatsjov in ieder geval niet te rekenen. Een van de redenen daarvoor is gelegen in de financiële problemen van de imperialistische landen zelf. De VS kampen met gigantische begrotingstekorten, een recessie en een zeer instabiel financieel systeem. En Kohl kent zijn eigen niet geringe financiële problemen bij de ‘wederopbouw’ van de voormalige DDR. Bovendien staat de Sovjet-Unie nu al bij Duitsland voor zo’n veertig miljard mark in het rood.
De hulpvraag van Gorbatsjov is een ideaal chantagemiddel voor het Westen. Richard Nixon schrijft dat met zijn bekende onbeschoftheid openlijk in de krant (International Herald Tribune van 3 juni). Hij stelt voor om Gorbatsjov alleen geld te geven als er wat meer schot komt in het Start-overleg over de strategische kernwapens (dat wil zeggen als de Sovjet -Unie nog meer concessies doet) en als Gorbatsjov stopt met de steunverlening aan Cuba. Niet alleen voor Nixon is na Irak nu Cuba aan de beurt. Bush is bezig de druk op dat land op te voeren. Dat gaat inderdaad deels via druk op Gorbatsjov om de economische steun aan Cuba af te bouwen. Ook hier treedt Bush in de media weer op als kampioen van de ‘democratie’, op Cuba wel te verstaan. Dat wordt hem door het ontbreken van een aantal democratische rechten op Cuba relatief makkelijk gemaakt. Over de ‘democratie’ in eigen land, waar vele miljoenen kinderen honger en armoe lijden, of over de ‘democratie’ in Engeland, dat net een onthullend rapport van Amnesty aan de broek heeft gekregen, hoor je Bush niet. Maar ook dat hoort bij de ‘nieuwe wereldorde’.