Geschreven: augustus 1968
Oorspronkelijke titel: Hors de la Tchécoslovaquie les troupes d’occupation étrangères
Bron: La Gauche, nr 31, 2 augustus 1968, edito
Vertaling: Valeer Vantyghem
HTML en contact: Adrien Verlee, voor het Marxists Internet Archive, juni 2008
| Zie ook: Korte analyse van de Tsjechische crisis |
De militaire bezetting van de Socialistische Republiek van Tsjecho-Slowakije door de legers van het Pakt van Warschau, onder voorwendsel ‘de gevaren voor de verworvenheden van het socialisme te bezweren’, is in feite een zware slag voor het socialisme, zowel in Tsjecho-Slowakije als elders in de wereld.
De sovjetleiders kunnen niet langer hetzelfde voorwendsel aanhalen als toen de Hongaarse revolutie werd onderdrukt, nu ze de plechtige verbintenis hebben geschonden om de soevereiniteit van de CSSR te respecteren, zoals opgenomen in het Verdrag van Warschau en bevestigd tijdens de jongste conferentie van Bratislava. Niet enkel gaat het hier om een wettelijke regering, zowel volgens de Grondwet van Tsjecho-Slowakije als volgens de wil van de overgrote meerderheid van het Tsjechische en Slowaakse volk. Tevens hebben we te maken met een homogeen communistische regering.
Men zag zich verplicht een cynische formule boven te halen: het was een interventie ‘op vraag van staatsmannen’. Het Kremlin was niet eens in staat om een tegenregering te vormen die aan deze repressieve operatie een half legale dekmantel kon geven. De komende jaren zal men er dan ook van uitgaan dat, wanneer het Kremlin een verdrag afsluit, het zich blijkbaar het recht toe-eigent om zelf te bepalen of het de wettelijke regering is van het ‘geallieerde’ land dan wel om het even welke groep marionetten die het recht heeft om beroep te doen op de sovjettroepen, en dit tegen het eigen volk of tegen de eigen regering! Zo kan men niet beter op een gouden schotel argumenten aanreiken aan alle anticommunistische krachten ter wereld.
Na wat nu in Tsjecho-Slowakije voorgevallen is, tijdens mei-juni 1968 in Frankrijk en in Vietnam bevestigt nog eens dat de bureaucraten aan de macht in Moskou in paniek geraken bij iedere revolutionaire opstand, waar ook ter wereld, zelfs wanneer die geleid wordt door een communistische partij. Beslist, vandaag is de sovjetregering een van de belangrijkste bastions van het internationale anticommunisme.
Het cynisme dat gepaard gaat met de interventie in de CSSR springt des te meer in het oog als we een vergelijking maken met de verdachte en lauwe houding van de sovjetleiders tegenover Vietnam. ‘Nooit zullen we dulden dat er een schakel wordt weggeknipt uit de socialistische gemeenschap’, luidt het communiqué van het persagentschap TASS dat de interventie rechtvaardigt. Niemand die ter goeder trouw is zal stellen dat men in de CSSR bezig was ‘een schakel weg te knippen uit de socialistische gemeenschap’. Doch in Noord-Vietnam zijn de Amerikaanse imperialisten al jaren bezig ‘een schakel van de socialistische gemeenschap’ te breken onder een regen van napalmbommen en dodelijke giftgassen. Dat de sovjetlegers nu eens van die gelegenheid gebruik maken om tussen te komen ... maar om Vietnam ter hulp te snellen gebeurt dit niet, echter wel om twintig kilometer van huis een ander socialistisch land te treffen. Wat voor hypocrieten!
We hebben het gezegd en herhaald: wat de sovjetleiders verontrust zijn niet de handelsakkoorden die de CSSR heeft afgesloten met de westerse kapitalisten of de kredieten van de Wereldbank; ze doen immers hetzelfde, evenals al hun handlangers betrokken bij de misdaad begaan te Praag; ze vrezen dat de socialistische democratie zou kunnen binnendringen in de Sovjet-Unie en in de andere landen van Oost-Europa.
De echte misdaad die de Tsjechoslowaakse KP in de ogen van het Kremlin heeft begaan, zijn niet haar rechtse koers op economisch of diplomatie vlak, waarin ze enkel het voorbeeld van de sovjetleiders heeft gevolgd. Het is het congres van de Partij dat op een meer democratische basis was samengeroepen; dat de afgevaardigden bij geheime stemming waren verkozen; dat minderheidsstromingen het recht hadden om op het congres van de Partij een eigen programma voor te stellen en hun standpunten kunnen blijven verdedigen binnen de Partij, zelfs wanneer die door het congres waren afgewezen. Met andere woorden, er was teruggekeerd naar de normen die de Communistische Partij van de Sovjet zelf hanteerde ten tijde van Lenin. De Sovjetleiders beroepen zich in woorden op Lenin doch lachen met al die principes, zowel binnen de eigen politieke partij als op gebied van internationale politiek.
Onze sympathie gaat volledig uit naar de arbeiders van Tsjecho-Slowakije. Wij steunen hun strijd om zelf hun lot in handen te nemen, hun onomkeerbaar recht om zelf te bepalen, vrijelijk, welke weg naar het socialisme ze verkiezen. Zij die dit recht vorm geven versterken in Tsjecho-Slowakije de zaak van het socialisme. Zij die dit recht vertrappen, onder welk voorwendsel ook, ondermijnen het socialisme in Tsjecho-Slowakije en elders in de wereld.
De misdaad tegen het socialisme in Tsjecho-Slowakije is niet begaan door het sovjetvolk of door de arbeidersklasse van de Sovjet-Unie. De leiders die voor hun privileges beven dragen de volledige verantwoordelijkheid. Ze zullen door de geschiedenis gevonnist worden, zoals Stalin werd gevonnist.
Het Amerikaans imperialisme dat elke dag nog smeriger misdaden begaat in Vietnam en elders; het westerse kapitalisme, een regime vol uitbuiting en onderdrukking, komen niet versterkt uit de crisis van Tsjecho-Slowakije.
Het is de taak van de arbeiders in België en Europa, het is de taak van de socialisten en communisten van over heel de hele wereld om de vlag van het revolutionaire socialisme hoger te heven dan ooit, de vlag die het omverwerpen van de heerschappij van het Kapitaal in zich draagt. Terwijl we die taak volbrengen zullen we onze broeders een dienst bewijzen in de CSSR, in Polen, in Hongarije en de USSR, zullen we hen helpen om zich te ontdoen van hun onwaardige leiders en om bij hen de waarachtige socialistische democratie uit te bouwen.