Напишано: 1924
Извор: „Револуција: македонско списание за историја, теорија и пракса на марксизмот“, Скопје, ноември 2017, бр. 1.
Техничка обработка: Здравко Савески
Онлајн верзија: мај 2018
Пеј песни, поете,
силно,
платното небеско
толку е сино.
Морето исто шуми
песна,
шуми вест
26,
26 беа
26.
На 207-та врста
стрелани беа
но гробот нивен
песокот
не ќе го скрие
дури се тие ридје
дури сме ние.
Таму зад морето
каде што замира последниот бран
гледаш, станува од песокта
Шаумјан.
Над пустината од коски
шум.
Надвор уште 50
раце
излегуваат, плесента
ја фрлат в бес
26 беа, 26.
Кој со куршум в гради,
кој в грб,
велат над мртвиот бран
„Мораме во Баку,
да видиме како е
во Азербејџан.“
....................................
....................................
Ноќта како диња
луната ја лула
морето во брегот
фрла бран.
Токму в таква вечер
и облак
ги растрела
англиската џган.
Комунизмот –
знаме
на сите слободи
народот – ураган
го води.
Против империјата
крена вик
и селанец
и работник.
И дури в Русија
спахиски бич
беше наш строг татко
Илич.
А на Исток како крес
ги имаше нив
26.
Ја паметат сите
наши
18-тата година
страшна
кога буржуите
кренаа бран
стрелајќи на
Азербејџан.
Тежок час
за Комуната страдна
не издржа до крај
и падна.
Но пострашна беше
веста
да чуеш
за 26-те.
Како стопен восок
злато
од Красноводско
води патот...
Кого со сабја
а кого со куршум зол
ги кутна врагот
на песокот
жолт.
26 беа
26.
На 207-та врста
стрелани беа
но гробот нивен
песокта
не ќе го скрие
дури сме ние.
Таму зад морето
каде што замира
последниот бран
гледаш од песокта станува
Шаумјан.
Над пустињата од коски
шум
надвор уште 50
раце.
Излегуваат плесента се брише в бес.
26 беа
26.
....................................
Бледата ноќ
над Баку
26 сенки крие.
За нив нашата болка
и песна.
За нив
тажиме ние.
Тоа не шуми ветер
ниту бран.
Слушаш како говори
Шаумјан:
„Ѓапаридзе,
или сум слеп
глеј, работниците
имаат леб.
Црна е нафтата
крвта на земјата
јачи на локомотивата
челичниот ôд
А нашата црвена
ѕвезда
е закована
на секој воз
и брод.“
Ѓапаридзе в одговор:
„Пријатна
вест
за нас.
Значи цврсто работничката
класа
го држи во машките раце
Кавказ.
Ноќта како диња
луната ја нишка
морето во брегот
фрла бран.
Ете в таква вечер
таков мрак
нè застрела нас
англиската џган.“
Комунизмот –
знаме на сите слободи
народот ураган
го води.
На империјата крена
вик
и селанец
и работник.
Таму, в Русија
спахиски бич
беше наш строг татко
Илич.
А на исток
како крес
26 беа
26.
....................................
Небото станува сè посино
сино.
Милите сенки
губат глас.
Стреланите
кон Ахт-Кум
пак се враќаат
покрај нас...
Пеј, поете, песна
силно.
Платното небеско
толку е сино...
Морето исто шуми
песна,
шуми вест,
26 беа
26.
Септември 1924
Баку